Anouk van de Broek krijgt voor geschiedenis huiswerk op. Ze moet een opstel schrijven over de Tweede Wereldoorlog. Ter inspiratie krijgen alle leerlingen een voorwerp mee. Anouk krijgt een oude koffer. Als ze ’s avonds op haar kamer wat aan de koffer morrelt, blijkt dat hij open kan en dat er een beer in zit. Met de beer in haar hand valt ze in slaap.

Vanuit de verte hoort Anouk iemand haar naam roepen. Plotseling staat er een Joods meisje in vreemde kleren in haar kamer: Esther van Praag. Wanneer ze beiden aan de beer trekken, zoeven ze samen terug in de tijd en komen ze in een barak in Auschwitz terecht.

Kampbewakers Helga Dietrich en Karl Münster zorgen er voor dat het verblijf in het kamp een hel is. De Joodse gevangenen worden aan grove scheldpartijen of een ferme klap blootgesteld. De mensen hebben het zwaar en hebben veel te lijden. Sientje draait helemaal door en wordt dood gevonden. Zelfs het verjaardagsfeestje van Elie loopt met een sisser af. Roderick, de zoon van de kampcommandant blijkt verliefd te zijn op Esther, maar dat kan eigenlijk niet. En dan hebben we Israël, die heult met de vijand. Hoe reageren de andere gevangenen op zijn gedrag?

Na al dat leed te hebben gezien en ervaren wil Anouk niets liever dan terug naar huis; terug naar 2018. Thuis is Anouk bij haar oma op bezoek wanneer de buurvrouw op langs komt. Die ontmoeting heeft een zeer bijzonder einde.